Christina Lehnert'in küratörlüğünü üstlendiği No other cure none other than words in talking, Staatliche Kunsthalle Baden-Baden'da açıldı. Dili, hafızayı ve yabancı olma deneyimini irdeleyen sergi, 9 Haziran'a kadar ziyaret edilebilir
Theresa Hak Kyung Cha, Aveugle Voix, 1975. University of California, Berkeley Art Museum ve Pacific Film Archive'ın izniyle
Staatliche Kunsthalle Baden-Baden'da açılan No other cure none other than words in talking isimli serginin küratörlüğünü Christina Lehnert üstleniyor. Sergi, dil, hafıza ve yabancı olma deneyimi üzerine düşünen sanatçıları bir araya getiriyor.
Sergi, ismini Cha'nın Temps Morts isimli kitabından alıyor. Kitap “No other cure none other than words in talking,” cümlesiyle başlıyor ve yazan ilk satırları, çeşitli talimatlardan, sonuçta sessiz kalmaya yol açan karara kadar farklı konuşma ve söylem biçimlerinin listeleri takip ediyor.
Ziyaretçileri okumaya, dinlemeye ve konuşmaya davet eden sergi, mekânı, sanatçıların çok sesli anlatılarının yer aldığı bir alana dönüştürüyor. Sergi, sanatsal pratikler ve deneyimler, anılar ve dönemler, geçmiş ve günümüz arasında bağlantılar kuran eleştirel bir alan açıyor. Özellikle, iletişimin, “atmosfer yaratmak”, “fikir şekillendirmek” gibi yeni terimlerle karakterize edildiği ancak kolektif tartışmaların artık mümkün olmadığı dönemlerde, bu sanatçıların uygulamaları, birbirimizle konuşurken kelimelerin önemi ve anlamı konusunda farkındalığımızı artırıyor.
Sanatçılar: Theresa Hak Kyung Cha, Evelyn Taocheng Wang, Thuy-Han Nguyen-Chi, Andrew Yong Hoon Lee, Franziska Aigner, Audrey Chen, Lotus L. Kang, Hanne Lippard, Tanasgol Sabbagh, Fabian Saul, Hyunhye Seo, Senthuran Varatharajah, Alex Zhang Hungtai, Ketuta Alexi-Meskhishvili
Theresa Hak Kyung Cha (Busan, Kore, 1951–1982 New York, ABD), hem yerinden edilme ve eşitsizlik hakkında çok dilli bir otobiyografik kolaj hem de nesiller arası bir hikaye olarak okunabilecek Dictée kitabıyla tanınıyor. Sanatsal ifade biçiminin gelişimini, sanatsal ve kişisel biyografisini ve özellikle kişinin kendi ana dilinin ötesinde bir dil bulmasını araştıran geniş bir medya yelpazesinde çalışmalar üretiyor. Cha'nın çalışmaları dil, konuşma ve hikaye anlatıcılığının yanı sıra sessiz kalma ve konuşamama üzerine odaklanıyor ve Amerika Birleşik Devletleri'nde Koreli bir göçmen olarak yaşadığı deneyimlerle dikkat çekiyor.
Thuy-Han Nguyen-Chi'nin (d. 1988, Reutlingen) filmleri ve enstalasyonları göçü ve göçün nesiller üzerindeki uzun vadeli etkisini, yabancı olma duygusunu, hafızayı ve geleceği araştırıyor. Bilim kurguya göndermelerle geçmişten gelen anlatılardan oluşan eserleri, savaş, göç gibi siyasi olayların ve içerdiği tehlikelerin karakterize ettiği kişisel hikayeleri inceliyor. İnsanın anavatanının ve tanıdıklarının kaybı, sanatçının eserlerinin başlıca öğelerinden biri. Sanatçı, zamanı doğrusal olmayan şekilde aşıyor ve tarihi olaylarla kişisel yansımaları karıştırıyor.
Evelyn Taocheng Wang (d. 1981, Chengdu, Çin) diziler ve bölümlerle çalışıyor. Çin'de Çin resmi ve Avrupa'da görsel sanat eğitimi alan Wang, Avrupalı olmayan bir sanatçı olarak kendi deneyimini edebiyat, moda, sanat tarihi, sömürge tarihi, queer ve feminist teori ile birleştiriyor. Hikayeleri, kendi biyografisiyle (yalnızca bir sanatçı olarak değil, Avrupa'da yaşayan Asyalı bir kadın olarak yaşamıyla) ve Doğu-Batı kültürlerinin basmakalıp beklentileriyle iç içe geçmiş durumda. Resimleri cinsiyet, milliyet, kültür ve zamana ilişkin mevcut algıları tartışmaya açıyor.
Sesini yükseltmek fiziksel bir eylemdir. Sesini yükseltme seçeneğine sahip olmak veya bunu yapmasının yasaklanması, bu fiziksel eylemi siyasi bir harekete dönüştürür. Bu sergideki sanatçıların kendilerine özgü konuşma ve hikaye anlatma tarzları olsa da, Thuy-Han Nguyen-Chi'nin sahnelediği ve Andrew Yong Hoon Lee'nin bestelediği ses enstalasyonu bunun kendiliğinden gelişen bir süreç olmadığını gösteriyor. Dictée kitabından ilham alan sürükleyici enstalasyon dokuz sesi birleştiriyor.
Sergi hakkında daha fazla bilgi için,
Kommentare